La La Land to według mnie najlepszy film ubiegłego roku. Chociaż nie przepadam za tym gatunkiem i na hasło musical uciekam, to dałam się namówić mężowi na seans. No ok, Ryan Gosling też mnie przekonał. ;) Nie lubię scen, w których tłum ludzi tańczy i śpiewa. Wyobraźcie sobie więc moją minę po pierwszych minutach. ;) 
Film przedstawia opowieść dwojga ludzi, którzy są marzycielami. Mia (Emma Stone) jest początkującą aktorką, która pracuje w kawiarni a Sebastian (Ryan Gosling) pianistą grającym do kotleta w jednej z knajp, który chce otworzyć swój własny klub jazzowy. Gdy się poznają postanawiają zacząć robić to, co kochają, o czym marzą od dawna.
Ta historia chwyta za serce, daje do myślenia i wzrusza. Sama jestem wielką marzycielką, więc po ostatniej scenie filmu nie obyło się bez wycierania łez w rękawy. To piękny film, który ogląda się lekko, z wspaniałą muzyką. Jestem totalnie zakochana w tym filmie i jego piosenkach. Uważam, że Emma jak najbardziej zasłużyła na Oscara dla najlepszej aktorki a pomyłka podczas rozdania nagród nie powinna być błędem, ponieważ to La La Land według mnie bardziej zasłużył na tę nagrodę niż Moonlight. O licznych nominacjach, jak i licznych nagrodach wspominać nie będę, ponieważ jest ich cała masa. Cieszę się, że w głównych rolach została obsadzona właśnie ta para aktorów, ponieważ nie wyobrażam sobie tutaj kogoś innego. Muzyka z filmu towarzyszy mi każdego dnia i powoduje, że myślami wracam do tej historii i zatracam się we własnych marzeniach. Jeśli ktoś tak, jak ja nie lubi tego gatunku filmowego, to niech się nie zraża i da mu szansę. Scen śpiewanych nie jest wiele a jak już są, to patrzenie na tańczącą Emmę i Ryan'a to sama przyjemność. :)

Ostatnim filmem, o którym chciałam Wam dzisiaj napisać jest Moonlight. Tutaj jednak nie będę się zachwycać ani historią ani grą aktorską. Zacznijmy od początku. O czym jest Moonlight? To opowieść o relacjach międzyludzkich a dokładniej o dorastaniu chłopca, który poznaje siebie i odkrywa swoją orientację seksualną. Mówiąc krótko jego życie nie jest lekkie - jest wychowywany przez matkę, która jest uzależniona od narkotyków i prześladowany przez kolegów w szkole. Pewnego dnia poznaje Juana, który zaczyna się nim opiekować i traktować jak własnego syna. Rolę Juana gra Mahershala Ali, którego możecie kojarzyć z serialu House of Cards. Odebrał Oscara za drugoplanową rolę. Uważam, że nie miał wyjątkowej roli, nie pokazał zbyt wiele a w samym filmie grał przez pierwsze 20 minut - może gdyby zagrał w całym filmie mógłby pokazać więcej. Moim zdaniem ciekawszą rolę i lepiej zagraną miał Lucas Hedges w Manchester by the Sea. Podsumowując przyznaję, że film mnie rozczarował. Jest to historia do obejrzenia, ale bez większych emocji. Było już dużo ekranizacji opowiadających trudne życie czarnoskórych ludzi. Nie porwał mnie i nie zrobił na mnie takiego wrażenia, jak dwa wcześniej wspomniane tytuły.
Jakie jest Wasze zdanie na ten temat? Jeśli widzieliście te filmy, to dajcie znać co sądzicie.

*źródło zdjęć: www.filmweb.pl